Next stop... Trondheim!

Jaja, het kort af! Binnen enkele uren zit ik op de trein richting het noorden om daar mechaniekerke te spelen op verplaatsing. Origineel gepland was dat we het vliegtuig gingen nemen of de auto maar aangezien ze op de hoofdzetel te gierig zijn voor vliegtuigtickets te kopen is het dan maar de trein geworden. Nu ja, erg was dat niet geweest, moest de trein daar snel zijn. Dat ding doet er dus van 23:00 tot 7:55 over om in Trondheim te geraken! Kunt ge dat nu geloven? 540km... bijna 9uur? WTF? Mag dat ding maar 30km/h door de Noorse natuur rijden ofzo? Schrik om de eekhoorntjes wakker te maken 's nachts? Niet te geloven. Nen TGV of iets dergelijks... nog nooit van gehoord blijkbaar. Denk dat de term "slaaptrein" refereert naar de machinist die 2 slaappillen en ne valium genomen heeft voor hem vertrok. De toprenners van Styrkeprøven doen er 13uur over om die afstand te FIETSEN! Enfin, ze gaan dit jaar vast en zeker het record aan diggelen rijden! Dat wil zeggen 540km richting Oslo op minder dan 12uur en 51minuten.Het is lang, hard en ongenadelijk! Gelukkig is den deze mechanieker en zit die warm en gezellig in de volgauto. :P

Morgen een hele dag van die gestresseerde kiekens die vanalles horen en voelen op hun fiets dat er niet is. Een heel jaar trainen ze met die fiets en is er niets mee aan de hand maar een week op voorhand besluiten ze dan dat er vanalles moet vervangen worden en dan gaat het mis natuurlijk. Jaja, goed voor mij maar ik werk liever met mensen die een beetje hun gezond verstand gebruiken en kalm blijven. Ben eens benieuwd wat dat gaat worden want ik moet werken voor het Spinn team van Sandnes in Trondheim. Voor diegene die niet weten wat ik daarmee bedoel beeld u in: Ge zijt nen buitenlander die algemeen nederlands geleerd heeft die gaat werken met boerkes van de vlaanders in Antwerpen... denk dat geen slechte vergelijking is. :D
Met andere woorden Chinees als voertaal had bijna handiger geweest...
We trekken onze plan wel zeker? En beetje vlaams boerenverstand/logica en dan komen we er wel.

Deze week anders nog wel een goed gelachen, allé eerst niet echt maar achteraf was het wel grappig. Ik stond aan een fiets te sleutelen en plots zei Charlotte (collega) "k. ik heb een speciaal werkske voor u!". Ik dacht direct, ja lap, hier zijn ze met de volgende hoop oud ijzer die en "complete service" nodig heeft. Tot mijn grote verbazing viel dat heel anders uit. Ik draaide me om en daar stond een bevallige jonge dame in al even charmerende sportuitrusting. Mmmmm... ja? Bleek dat ze haar fietsslot had vastgelegd en haar sleuteltje kwijt was. Op zich niet zo heel vreemd, ware het niet dat het slot niet rond haar fiets zat maar rond haar heupen. :D Nogal een ambetante situatie want het slot ging niet over haar kont(je) en het slot leek alsof het kon dienst doen om een zeetanker mee vast te leggen. Slijpen? Denk niet dat ze dat zo leuk zou gevonden hebben. Dan maar "De Tang" boven gehaald, een joekel van een ding, armen van 1meter en een bek ter grote van 2 gebalde noorse vuisten, zo iets zie je enkel op industriele werven en natuurlijk... Spinn Storo. Ze zag er niet gerust uit maar k. is goed in het hanteren van grote werktuigen... ;)
Dat zijn dan de dagen dat je niet kan wachten om thuis te komen en te zeggen... "je raad nooit wat ik vandaag gedaan heb!".

Je hebt er natuurlijk ook andere waar je liever onder een steen kruipt ergens ver weg. 90% van de klanten is altijd gelukkig tevreden maar je hebt er ook zo die je nooit een plezier kan doen. We hebben nu al weer een zwaar geval of 2 aan ons been die niet gelukkig te maken zijn, maakt niet uit wat je doet. Beeld je in dat je werkt in een fietsenwinkel en een klant komt binnen omdat de fiets die hij 2maand geleden gekocht heeft een beetje kraakt wanneer hij trapt. Nu ja, op zich geen probleem... we smeren en kijken alles na en sturen hem weer de deur uit met een goed geweten. De dag erna staat de klant er terug met hetzelfde probleem, opnieuw wordt we vanalles gedemonteerd en nagekeken en hij mag terug vertrekken. Alles gaat goed tot hij er de week erna terug staat met hetzelfde... goed, we zijn nu juni 2010, we hebben sinds november 2009 meer dan 25keer terug in de winkel gehad. Ondertussen is vervangen: 3x trapas, 2x krankstel, wielset, zadel + pen, FRAME, kassette, 3x ketting, zo wat alle bouten en schroeven, stuurpen,... enfin het is al lang niet meer dezelfde fiets... raad eens wat.... "het kraakt nog steeds!" Fiets is al 2keer terug gestuurd naar de leveransier voor een nazicht en die kunnen niets vinden. We hebben hem een week getest met zen allen! kunnen niets vinden, horen of zien dat er niet moet zijn. Ondertussen hebben we de consumentenbond aan ons been en binnenkort zijn advokaat. Hij heeft ons al meer dan 24.000 Nok gekost aan uren en onderdelen, voor een fiets die 12.000NOK gekost heeft. Niet van af te geraken die mens...  als hij nu binnenkomt is iedereen plots weg want ge wordt er zot van van die mens.

Nog ne goeie is ene die binnenkwam met een Bianchi 928 van 2006. Hij wou gratis onderhoud omdat hij de oude chef kende die er al 2 jaar niet meer werkt. Euh... nee?! Zot zijn we nog niet... Klant maakt een grote scene en wordt de winkel uit gezet. Paar dagen later is hij er terug en maakt van zijn oren dat het frame dat ze hem verkocht hebben in 2006 maat 54 is en hij wou een 57. Ze hadden hem een te kleine fiets verkocht en daar kwam hij nu pas achter. Na 4 jaar!!! Natuurlijk eiste hij direct een nieuwe fiets want zo'n praktijken konden volgens hem niet! Hoe ge in 4 jaar niet kunt merken dat de fiets die ge gekocht hebt 3 maten te klein is dat weet ik toch niet zenne... Weer gigantische scene, meneer krijgt ter compensatie een nieuw! frame aangeboden met 30% korting. "Niet goed genoeg, ge hoort nog wel van mijn advokaat!!!"

Als ik morgen zo'n volk tegenkom dan steek ik wat laxeermiddel in hun drinkbussen,dan kunnen ze echte "genieten" van alle 540km's.

Greets!