Vorig weekend was het weer tijd voor onze (nu jaarlijkse) toer naar Oppdal in het midden van Noorwegen. Oppdal is een klein dorpje dat gelegen is in een dal tussen reuzen van bergtoppen, de ene al wat meer verleidelijk dan de andere. :)
We waren met zen 13 dit jaar, het driedubbele van vorige keer. Hoe meer zielen hoe meer vreugd? Ja, ik denk het wel... Alhoewel ik met 1 van de aanwezige niet altijd even goed overeen kwam. Maar daarover straks meer.
We waren vrijdag ochtend vertrokken voor de 5 uur durende rit naar het noorden waar de rest van de groep op ons stond te wachten. 5 man van de groep kwam van Kristiansund aan de westkust dus die hadden maar een uurtje moeten rijden. Vorig jaar waren we laat vertrokken en hadden we geen tijd om nog te fietsen, maar dit jaar konden we nog snel een uurtje of 2-3 gaan fietsen voor het donker werd.
De eerste bergtop werd bedwongen en iedereen stond wat uit te blazen op de top. Het was zeer stijl dus fietsen naar de top zat er niet in. Beter de fiets naar boven duwen en wat energie sparen voor de afdaling. Want daarvoor zijn we naar hier gekomen, de afdalingen! Oppdal is gekend voor zijn "Bikepark / Skipark" maar de omringende bergtoppen zijn perfekt voor een "All-Mountain" toer met adembenemende hogesnelheids afdalingen.
De eerste afdaling van het weekend was een hele smalle singletrack die over de kam van de berg naar beneden liep. Het was stoffig en de grip was soms zeer ver te zoeken. Iets wat geweldig leuk was als je er wat begon in te komen en het achterwiel vlotjes rond de korte s-bochten kon laten driften. Een paar van de punten waren zeer spannend omdat de korte singletrack ineens langs een diepe gletcher liep die enkele tientallen meters diep is. Op 1 punt was het zo smal (kan niet meer dan 10cm geweest zijn) met aan de ene kant dikke wortels en grote stenen, aan de andere een val van 30 meter. Ik moet er niet bij vertellen dat iedereen wat trager reed op dat punt denk ik. :)
Dag 2 was een herhaling van vorig jaar waar we eerst de top van Raudhovden gingen beklimmen om dan langs de andere zijde af te dalen en te klimmen naar de tweede bergtop van de dag, Bårdsfjellet. De tweede top was veel eenvoudiger dan vorig jaar want ze wandelaars hadden korte planken brugjes gebouwd over de moerassige delen van de vlaktes. Het is in Noorwegen een traditie dat ze aan de voet van de berg planken neerleggen die de mensen kunnen meenemen naarboven als ze gaan wandelen zodat de planken uiteindelijk kunnen gebruikt worden om brugjes te bouwen. Zo hoeven de bruggenbouwers niet 15 keer op en af de berg wandelen, Niet zo dom die Noren. :P
De afdalingen waren fantastisch en er begon een duidelijk patroon te ontstaan dat het hele weekend aangehouden heeft. Dino (zijn echte naam) was vaak als eerste boven, dicht op de hielen gezeten door mij. De rest was wat verspreid over de bergflank en moest al wat vaker een adempauze nemen. Wanneer het tijd was om naar beneden te fietsen keek iedereen altijd in mijn richting. K., jij mag eerst rijden...
Dino reed graag achter mij omdat ik vorig jaar mee was en dan wist hij hoe snel hij kon rijden. Zijn techniek is veel meer relax dan die van mij. Iets wat hij overgehouden heeft aan zijn jaren met motocross. Maar als je het terrein niet kent is het niet altijd even eenvoudig om in te schatten hoe snel je kan gaan. Dat is iets wat ik zondag aan de lijve kon ondervinden.
De laatste afdaling van de dag was weer vanop Raudhovden en mijn favoriet. Ik droom nog regelmatig van die afdaling van vorig jaar. Nog nooit heb ik zo snel gereden en op een zo natuurlijk "flowy" en prachtige singletrack. Vorig jaar werd ik op de hielen gezeten door J. die al vaker de top beklommen had. Dit jaar wou ik als eerste aan de voet van de berg komen met wat meer voorsprong. Er waren wat regendruppels gevallen en de grond was een perfekt combinatie van stof en modder. Net nat genoeg voor veel greep, niet zo nat dat het glad werd.
10 minuten na de afdaling waren mijn handen nog aan het trillen van de adrenaline. Het is onmogelijk om te verklaren. Er is niets wat er bij in de buurt komt. Aan 50-60km/h tussen de bomen vliegen en alle stenen en bochten gebruiken om er meer snelheid uit te persen.
Zondag was de laatste en meest extreme en technische afdaling die ik ooit gereden heb. Bijna verticale stukken en het hele eerste deel was een brede weg die recht de bergflank op liep naar de top. Gewoon bedekt met grote losse stenen over de hele weg. Weinig grip en plaats om te remmen maar o-zo-leuk. :)
Je reed de hele weg met je hart in je keel want er stond gigantisch veel wind.(18m/s, 7 beaufort) en het was moeilijk om recht te blijven staan op de top van de berg, laat staan naar beneden fietsen.
Het is een hele andere manier van rijden want elke keer dat je de wind in draaide werd je van je ideale lijn geduwd door de wind en moest je proberen niet in het decor te belanden.
Het tweede stuk was veel beter maar technisch, met veel mogelijkheid om wat meer te spelen en risico's te nemen. Buiten 1 stuk waar ik, na bijna uit de bocht te gaan, even moest bekomen. Waarna mijn achtervolger net dezelfde fout maakt en al mij aankeek met gigantisch ogen en zei "Holy Shit... I almost crapped my pants there...". Het was een gigantische rock garden maar je aan hoge snelheid moest door rijden om niet op je doos te gaan. Gevolgd door een linkse 90graden bocht met veel losse stenen. Als je de lijn miste aan de binnenkant van de bocht belande je op de gladde losse stenen en gleed je in een tweewiel drift naar de rand van een 100m diepe afgrond. Niets om je tegen te houden, geen bomen, struiken,... gewoon 100m recht de diepenrik in.
 |
| Aan de voet van de Berg. |
Nu, genoeg over het weekend en even antwoorden op een request van mijn broer die vroeg of ik wat tips had voor het kopen van een nieuwe koersfiets.
Tip nummer 1:
Koop een fiets in verhouding met hoe vaak je hem gaat gebruiken en hoe lang je hem wil houden. Wil je een fiets kopen die je jaren wil houden of waarmee je wekelijks 100-200km gaat fietsen, koop dan geen beginner fiets. Spaar iets meer en koop iets duurder, je gaat het je niet beklagen. Anders ga je al snel een nieuwe moeten kopen of je gaat er snel "uitgegroeid" zijn. Maar er is altijd een grens waar fietsen niet noodzakelijk veel beter worden in verhouding met de prijs. De eerste minimumgrens ligt rond een €1000, de tweede rond een €2500, hierna krijg je niet zoveel meer extra voor je geld.
Ben je van plan om hem maar af en toe te gebruiken voor korte afstanden, dan maakt het niet zoveel uit.
Tip 2:
Probeer je wat te informeren voor je naar de winkel loopt maar wees wat sceptisch. Lees wat op het over de verschillende schakelgroepen en type fietsen. Geloof niet alles wat je op Forums leest want iedereen heeft andere meningen over verschillende zaken, dus neem alles met een korrel zout. Het is niet omdat iemand vind dat product A waardeloos, is dat het ook zo is.
Tip 3:
Koop een fiets die past. Koop geen koersfiets zonder dat de verkoper nog maar naar jou heeft gekeken. Er zijn veel goede moderne fietsenwinkels die weten wat ze doen en hun klanten volledig opmeten en de fiets instellen. Dan bedoel ik niet gewoon even op de fiets zitten en het zadel goed zetten maar de klant op de fiets zetten, evt. op de fietsrollen. Het zadel instellen, de stuurpen wisselen met één die de juiste lengte heeft, de juiste breedte van stuur uitzoeken,...
Tip 4:
Kijk naar de belangrijke zaken en niet naar de dingen die geen betekenis hebben. Wat voor zadel er op een fiets staat is niet belangrijk. Er is maar 50% kans dat het het juiste zadel is voor jou. De meeste fietsenmerken zijn heel goed om hun modellen er duurder te doen uitzien dan ze zijn. Vaak heeft het topmodell en het goedkoopste model het zelfde design.
Het is niet omdat er een dure achterderailleur op een fiets staat dat de rest van de fiets dezelfde kwaliteit is. Banden en kettingen verslijten snel dus dat is ook niet zo belangrijk.
Zoek meer naar een goed frame wat je later nog kan upgraden met wat nieuwe onderdelen.
Tip 5:
Lees de specificaties nauwkeurig want niet alles is wat het lijkt. De meeste fietsen hebben een mengeling van onderdelen om hem er duurder te doen lijken en vaak is dat in het nadeel van de duurzaamheid.
Tip 6:
Koop geen fiets omdat hij toevallig aan korting staat en de fietsenmaker er vanaf wilt. :)
Tip 7:
De belangrijkste onderdelen van een koersfiets: Frame, Wielen, krankstel, schakel/remhendels, voor en achterderailleur. De rest is bijkomstig.en goedkoper om te wisselen achteraf.
Tip 8:
Mensen met lange benen die niet al te lenig zijn kopen soms beter een fiets die een maatje groter zodat de "drop" of de hoogte tussen het zadel en het stuur niet zo groot is. Tussen de 0 en de 10 cm is normaal. Meer als 10cm dan moet je al zeer langer armen hebben om comfortabel te zitten.
Tot zover waar ik zo meteen op kan komen. Morgen meer...
